سینماها با برگزای جشنواره‌ها احیا می‌شوند

کارگردان فیلم سینمایی «سیارک» با اشاره به تجربه ساخت اولین فیلم سینمایی خود با حضور بازیگران بومی، بر لزوم برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر در شرایط کرونایی برای احیا بازار سینما تأکید کرد.

به گزارش مجله خبری نگار،مهدی حسینی‌وند روز سه شنبه اظهار داشت: داستان فیلم سیارک درباره پسربچه‌ای ۱۲-۱۳ ساله است که برای مدتی بار زندگی با غیبت پدر خانواده و برادر بزرگ روی دوش او می‌افتد و به تعبیری برای مدتی مرد خانه می‌شود.

وی ادامه داد: این فیلم قصه بسیار ساده‌ای دارد، اما ویژگی اصلی آن این است که تمام بازیگران فیلم، اهالی همان روستایی‌اند که لوکیشن فیلمبرداری است و خیلی خوب هم از پس نقش‌هایی که برعهده‌شان گذشته شده برآمده‌اند. به جز دو کاراکتر که مثل نسیم در زندگی شخصیت‌ها می‌وزند و می‌روند، تمامی بازیگران فیلم اهالی همان روستا هستند.

حسینی‌وند درباره تجربه همکاری با بازیگران بومی در این فیلم، افزود: تجربه خیلی سختی بود. بعضی اوقات حتی اذیت‌کننده هم می‌شد. برخی صحنه‌های حسی در فیلم بود که قراردادن نابازیگران بومی در شرایط ویژه بازیگری برای ایفای آن نقش‌ها واقعا سخت بود. ولی به مرور اوضاع راحت شد و ترفندهایی در این مسیر یاد گرفتیم. مثلاً اینکه این دست بازیگران خیلی نباید طولانی صحبت کنند و جمله‌های طولانی بگویند. یا نباید با یکی دو اکت پیچیده آن‌ها را گیج کنیم.

این تدوین‌گر باسابقه سینما درباره تجربه نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی در این فیلم سینمایی هم گفت: حدود دو سال پیش برای یک فیلم سینمایی پروانه ساخت گرفتم. قصه‌ای را انتخاب کردم، با نویسنده آن صحبت کردم و رایت کتاب را خریدم. با تهیه‌کننده هم به توافق رسیدم، اما سرمایه آن جور نشد و بعد از این قضیه تصمیم گرفتم برای شروع، با یک کار ساده‌تر و به شدت کم‌هزینه‌تر وارد گود شوم.

حسینی‌وند افزود: همین شرایط انگیزه‌ای شد که یک تیم کاملاً جمع و جور گرد هم آمدیم و خیلی از مسئولیت‌ها را خودم برعهده گرفتم و بچه‌های دیگر هم چند عنوان داشتند و در نهایت با یک گروه جمع و جور، ولی پرانگیزه، جلو رفتیم. احساس کردم برای شروع مجبورم با این شرایط کار کنم.

وی درباره کارگردانی اولین فیلمش براساس فیلم‌نامه‌ای به قلم خودش گفت: در این کار اتفاق خیلی خوبی افتاد. من منطقه‌ای را دیدم و برمبنای آن قصه‌ای را نوشتم. چون شرایطتم محدود بود، رفتم و دقیقاً سعی کردم همان را مقابل دوربین ببرم. اینکه از قبل متن را داشتم، باعث می‌شد همه چیز در مشتم باشد. برخی ناشناخته‌ها وجود داشت که دیگر ربطی به متن نداشت و باید محیط را برای فیلمبرداری آماده می‌کردیم و چیزهایی بود که باید سر صحنه اتفاق می‌افتاد.

او تأکید کرد: وقتی شما چیزی را خلق می‌کنی و می‌نویسی، انگار عطش اولیه‌ات می‌خوابد. بخشی از عطش تولید این فیلم هم در زمان نوشتن تخلیه شد. شاید اگر متن از کسی دیگری بود، همه چیز با کارگردانی تخلیه می‌شد.

حسینی‌وند درباره حضور «سیارک» در جشنواره جهانی فیلم فجر هم گفت: فیلمبرداری این فیلم اواخر سال ۹۹ تمام شد و پس‌تولید آن در سال ۱۴۰۰ بود. اولین جشنواره‌ای که پیش رو داشتیم جشنواره جهانی فیلم فجر بود. من چند سالی است که می‌بینم رویکرد جشنواره جهانی با جشنواره ملی فجر متفاوت شده است. در آنجا سطح سلیقه‌ها به شدت فرق می‌کند و جنس فیلم‌ ما هم طوری بود که چون نگاه خاصی دارد، احساس کردم مناسب رونمایی در جشنواره جهانی است. خوشبختانه سلیقه هیئت انتخاب هم نظرم را تأیید کرد و بین این همه آثار متقاضی، «سیارک» جزو فیلم‌های نهایی انتخاب شد. من توقع نداشتم و فکر نمی‌کردم فیلم انتخاب شود و وقتی دیدم انتخاب شده، خیلی خوشحال شدم.

این کارگردان درباره اهمیت برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر در شرایط کرونایی هم تأکید کرد: بحث این است که شرایط کرونا را در یک سال و نیم گذشته تجربه کرده‌ایم و خیلی از ما تجربیات سختی هم داشتیم. خود من خواهرم را به دلیل این بیماری سال گذشته از دست دادم و درک می‌کنم شرایط سختی است. ولی اینطور نیست که ما کاری نکنیم و بگذاریم این بیماری هرکاری می‌خواهد انجام دهد. در حال حاضر هم چون به نسبت روزهای ابتدایی این همه‌گیری، کرونا شناخته شده‌تر است، راحت‌تر می‌توانیم با آن کنار بیاییم.

حسینی‌وند ادامه داد: در این یک سال و نیمی که سینما به خاطر کرونا تعطیل بود، تقریباً، خیلی اتفاقات برای این هنر افتاد و خیلی‌ها به سمت نمایش‌های آنلاین و خانگی رفتند. انگار «سینما رفتن» در حال فراموش شدن است. شاید اتفاقی مثل جشنواره جهانی فیلم فجر بتواند سینما را دوباره زنده کند. به نظرم چون یاد گرفتیم طوری با کرونا برخورد کنیم که برگزاری چنین رویدادهایی به ضرر کسی نباشد و تلفات نداشته باشد، جشنواره جهانی برای زنده نگه داشتن حیات سینما، باید برگزار شود.

منبع: ایرنا